mijn leven2

hier gaan we dus weer , zodus mijn vader was van Cardiff Wales. Zijn vader kwam van schotland. Ik heb mijn stamboom kunnen opzoeken, maar ben hem tijdens onze verhuis verloren.
Zo daar was ik dan, ik weet niet zo heel veel van toen ik heel jong was enkel, de keer dat ik net kon lopen....ik werd een nachtmerrie toen ik kon lopen. De eerste keer kroop ik op een stoel en dan op een kast, schoof natuurlijk uit en viel pardoes met mijn hoofd op de hoek van een kast...
Dat was de eerste keer dat ik moest gehecht worden .... Het litteken boven mijn linkeroog is nog altijd zichtbaar.
Nadien liep ik eens de staat over met mijn driewielertje... naar het park aan de overkant van één van de drukste straten van de stad. Ik werd aangereden door een wagen, recht op mijn gezicht .... Ik herinner me enkel dat ik werd opgeraapt door een taxichauffeur die een standplaats had net voor onze pub. Ik herinner me ook dat mijn vader in de wagen sprong, hij was half aangekleed want hij lag net zijn namiddag dutje te doen. Kan je jezelf voorstellen hoe hij eruit zag hihihihi.
Het enige dat ik ook nog weet was dat ik een snoepje kreeg van de verpleegster.... ik dacht bij mezelf nog zotte trien kan je niet zien dat ik geen tanden meer heb !!!!!! Ik was dus al mijn tanden kwijt .... al goed dat het mijn melktandjes waren ..... Zal nogal een zicht zijn geweest ....niet dat ik zo'n schoon venteke was hoor , misschien was het zelfs een verbetering ....
Daar was ik dan tandloze Peter. hihihihi
Omdat mijn ouders een eigen zaak hadden kwam mijn meter mij ieder weekend halen om naar de stad te gaan. Daar gingen we telkens een Brusselse wafel eten, eerst kreeg ik een halve wafel maar al snel kreeg ik ook een hele wafel hoor ihihihihi.
Mijn meter is een fijne dame, haar naam was aloïsa, en ik moest altijd zeggen tante Aloïsa, nou dat was een hele mond vol en ik kon het maar niet uitspreken... misschien omdat ik al mijn tanden kwijt was hihihihi. Nou van die tante.... kwam iets anders, het werd Takoe ...... En sindsdien is het Takoe gebleven, nu nog steeds noem ik haar zo. Het is een dame met een zacht karakter, ze is nooit gehuwd ik weet niet waarom want ze zag er goed uit. Misschien was het omdat ze altijd met mij weg was en ze dacht dat alle mannen zo moeilijk waren als ik hahahaha.
Takoe haar vader noemde ik bompa en haar moeder noemde ik boma omdat , mijn grootouders reeds overleden waren. Dus eigenlijk had ik een pleegbompa en een pleegboma. Mijn bompa reed met mij altijd naar West Malle, daar kon je de beste Créme glace eten zij hij altijd.
Nu zal je denken dat ik altijd aan eten dacht ....en dat het mijn leven is hihihihi nou ja je kan ergens gelijk hebben ..... ik hou nog steeds van eten.
Ik groeide eigenlijk op in de straten van Deurne en in het naburig Rivierenhof. Je zal misschien zeggen o jee op de straat !!! nou zo erg was dat niet in die tijd. En in huis hadden we niet zoveel plaats om te leven , er waren twee slaapkamers en een kleine keuken en een eetruimte dat was alles. Als we binnen teveel speelden sneuvelde er al eens iets dus waren onze ouders blij dat we buiten speelden. Zo heb ik eens een kast van de muur getrokken toen ik koekjes uit de bovenste kast wilde nemen. Al het mooie servies van mijn ouders aan diggelen..... ik had het geluk dat ik onder de tafel was kunnen kruipen. Toen mijn vader binnen kwam viel er nog één tas uit de kast , recht op mijn hoofd....en ik riep ' amai mijne appel '
Ik was nu wel veel voorzichtiger als ik de straat over stak. Op straat spelen was toen heel normaal, het was ook niet zo druk als nu . En ik had ook een goede vriend die net naast me woonde, zijn naam was Michel. Zijn ouders hadden een Bakkerij. Dus ook hij moest niet te veel in de weg lopen... dus trokken we samen veel op. Ook mijn nicht Ingrid speelde vaak met ons mee. Ingrid woonde net boven ons..............Haar moeder was de zus van mijn moeder, zei noemde Simone, en haar vader haar naam was Willy.