mijn leven4

tijdens mijn jeugdjaren moest ik van mijn moeder ook muziekschool volgen. Ik was wel redelijk muzikaal en kon in die tijd heel goed zingen. Ik leerde er piano, wat ik totaal niet meer kan , blokfluit, xylofoon en melodica. Ik deed het wel graag met muziek bezig zijn. Ik speelde ook samen met Bert in het café. Bert was iemand die toen een appartement huurde samen met zijn moeder.
Het enige nadeel in de muziekschool was dat ik de enige jongen in een heel klas meisjes was.... tja moest ik nu ouder geweest zijn was het anders....hahahaha Alhoewel ik er toch mijn eerste liefje leerde kennen. Haar naam was Rita. Nou ja liefje was een heel groot woord hoor. Ik voelde ' iets ' voor haar.
Indien ik nu zo een jaar of achtien moest geweest zijn, dan had ik zeker aan idool meegedaan. Ik kon heel hoog en heel laag zingen. Ik kan nog wel een beetje zingen maar, je moet er toch regelmatig op oefenen.

Ik weet niet op welke leeftijd het was maar het kontakt met mijn meter werd verbroken, door een ruzie tussen haar en mijn moeder. Ik mocht in elk geval geen kontakt meer opzoeken met mijn meter...... Ik vond het maar niets, en eigenlijk was het om een domme reden. Ik heb geluisterd naar mijn ouders en spijtig genoeg ben ik toen niet meer bij haar geweest. Tja wat moest ik doen.... ik had al genoeg ruzie met mijn moeder. Onze relatie was niet altijd zo goed. Soms kreeg ik ruzie voor niets. Ik voelde ook weinig of geen liefde, zal wel met de zaak te maken hebben . Toch fantaseerde ik dikwijls over hoe mijn moeder mij knuffelde. Ik zag het regelmatig bij mijn vrienden. Ik kan helemaal verkeerd zijn hoor maar zo voelde ik het nu eenmaal aan.

Wij verhuurden ook enkele kamers aan duitse arbeiders van de firma Bayer. Eén van hen was Wilhelm Mayer. Hij was heel belangrijk in mijn leven. Na een tijdje was mijn duits net zo goed als mijn nederlands. En ondanks dat mijn vader engelstalig was sprak ik eigenlijk nooit één woord engels. Raar he ? ja vind het eigenlijk ook raar.

Willy nam me overal naartoe, hij nam me ook geregeld naar duitsland. Daar leerde ik de fameuze bratwursten kennen hihihi ja weeral eten. Hij leerde me veel dingen, wandelstokken maken, boogschieten, de natuur leren kennen, aardappelen in een houtvuur maken....te veel dingen om op te noemen, hij leerde me zelfs auto rijden .... ja hoor als er een rustige baan was mocht ik zijn stuur vasthouden en zo door de straten rijden... ik zat er wel naast he ....mocht enkel sturen. Samen met hem ging ik ook naar Italie, naar de Italiaanse alpen...Hij leerde me er hoe de boeren leefden in de bergen. Ik denk dat ik ook voor hem de zoon was die hij nooit heeft gehad. Toen ons huis werd verkocht en mijn ouders gingen rentenieren verhuisde Willy zelfs mee naar ons nieuwe huis. Hij was gewoon een deel van onze familie. Het enige wat hij niet deed was, naar één van onze huwelijken gaan . Hij is bij mijn huwelijk wel in de kerk geweest en dat vond ik echt tof, maar hij wilde niet op het feest aanwezig zijn. Hij vond het maar niks dat ik huwde , tja wij waren altijd samen geweest, er was een hechte band ontstaan.
Toen hij zo een twintig jaar later stierf kwam ik tot de vaststelling dat hij nog steeds gehuwd was en dat hij twee dochters had. Wat er gebeurd is weet ik niet, ik vond het wel raar want hij was een zachtaardige man. En zoals bleek stuurde hij nog iedere maand geld naar zijn vrouw. Zijn dochters bleken heel bekende fotomodellen te zijn. Dat verklaarde ook dat hij zoveel modemagazines kocht. Zijn dochters stonden er dikwijls in te poseren.
Willy zal nooit uit mijn geheugen te wissen zijn.

Het is toch jammer dat kinderen dikwijls de speelbal zijn van scheidingen ..... Zijn dochters hadden hem zeker een heel aardige vader gevonden. Zijn vrouw vond ik maar niks, ze was een heel hooghartige vrouw toen ik haar zag op zijn begrafenis. Dat zal ook de reden van de scheiding zijn geweest....Hij was een heel ander karakter. Vind het toch jammer van zijn dochters, zij vonden het raar dat ik er zo de put van in was toen hij stierf... Zij toonden geen enkel gevoel, waarschijnlijk haatten ze hun vader, jammer ...........hij was niet iemand om te haten.

Ik vond bij hem de liefde en de warmte die ik thuis misste. Mijn ouders konden er niet aan doen, door hun druk leven hadden ze niet veel tijd voor ons. Ik genoot wel van de dagen dat mijn vader in de kelder werkte, ik hielp hem toen veel , nou ja helpen... liep meestal in de weg denk ik maar ja.. Regelmatig moest de kolen kachel worden gereinigd en dat deed ik graag. Dan kregen we ook als vier uurtje thee met speculoos... mmmmmmmm lekker !!!! juist .. weeral ......